Jesteśmy grupą “niespokojnych duchów” zauroczonych najstarszą rasą polskiego bydła o najpiękniejszym umaszczeniu nie wiedząc czemu określanym jako czerwone…

Nazwę „das Polnische Rotvieh” w tłumaczeniu na język polski „polskie bydło czerwone” zaproponowali Franciszek Holdefleiss – profesor hodowli w Wiedniu – w 1897 r. i Leopold Adametz – kierownik Katedry Hodowli Zwierząt Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie – w 1901 r. Początki hodowli polskiego bydła czerwonego datują się na drugą połowę XIX wieku, kiedy na ziemiach polskich zwłaszcza w ówczesnej Galicji zaczęły powstawać obory z bydłem tej rasy. Z różnych źródeł wynika, że pierwsze obory powstały już około 1850 roku, a na terenie powiatu limanowskiego – uznanego za ojczyznę odmiany podgórskiej krowy polskiej czerwonej – w 1876 roku. Obecnie bydło polskie czerwone występuje przede wszystkim na terenach południowych Małopolski. Niewielkie skupiska krów czerwonych spotkać można również w innych rejonach kraju (Podkarpacie, Mazowsze, Warmia i Mazury oraz Podlasie). Populację krów tej rasy szacuje się obecnie na około 20 tys. sztuk, z czego tylko około 2500 jest wpisanych do ksiąg hodowlanych dla tej rasy i objętych oceną użytkowości mlecznej oraz mięsnej.

Preambuła

Dnia pewnego marcowego w przepięknym Rumianie
pozjeżdżali się dość licznie Panowie i Panie.
Celem tego zgromadzenia była Polska Krowa,
ta prastara, ta czerwona i ta tak fajowa.
Krówki tej wielkim marzeniem jest chodzić z cielakiem
a urzędy protestują myląc ją z H-Fiakiem.
Lata całe pan Piotr Rydel toczy walkę
z urzędniczą bezdusznością
a dobrostan Czerwoniutkiej
staje im w mózgowiach ością.
Lecz dziś dzień jest historyczny
wbrew wszelkim sprzeciwom
powstał Związek ” Matki z dzieckiem”
Niech się urzędasy zdziwią.

Rumian dnia 5 marca 2016